Polskie zwyczaje wielkanocne

Wciąż jed­nak świę­cimy pokarmy, malu­jemy pisanki, zano­simy palemki do kościo­łów i oble­wamy się wodą w Lany Ponie­dzia­łek. Niek­tóre zwy­czaje i tra­dy­cje wiel­ka­nocne prze­trwały do dzi­siaj w nieco zmo­dy­fi­ko­wa­nej for­mie. Czym jest pogrzeb żuru i śle­dzia, wie­sza­nie Juda­sza, Siuda Baba, kurek dyn­gu­sowy i śmier­gust? O tych zna­nych i mniej zna­nych tra­dy­cjach świą­tecz­nych była pre­zen­ta­cja mul­ti­me­dialna przy­go­to­wana przez panią Beatę Książ­kie­wicz dla uczniów z SP2.
W zależ­no­ści od tego, w jakiej czę­ści kraju miesz­kamy, możemy znać różne tra­dy­cje i zwy­czaje Świąt Wiel­ka­noc­nych. W Pol­sce, w wielu regio­nach wciąż kul­ty­wo­wane są dawne oby­czaje, choć w nieco zmie­nio­nej for­mie. W pod­kra­kow­skich wsiach spo­tkamy barwne puche­roki i usmo­loną Siudą Babę, a także zoba­czymy Emaus, czyli odpust z licz­nymi kra­mami. Z kolei w Wila­mo­wi­cach obleją nas wodą Śmier­gu­śnicy.
Wiel­ka­nocne zwy­czaje ludowe to część naszej tra­dy­cji, dla­tego warto je znać, nawet, gdy nie są już prak­ty­ko­wane, a nasi ucznio­wie, na pewno będą je kul­ty­wo­wać zgod­nie z rodzin­nymi tra­dy­cjami.

   Szkoła Podstawowa nr 2 im. Europejskich Dróg Świętego Jakuba w Lubaniu