9. Kościół pw. Trójcy Świętej

Znaczną rolę w przygotowaniu i przeprowadzeniu całej inwestycji odegrał wybitny duchowny ks. Adalbert Anter – kapelan klasztory i proboszcz lubańskiej parafii katolickiej.Warto pamiętać, że nowopowstały obiekt sakralny nie odpowiadał w pełni pierwotnej wersji papierowej. Albert Augustin lubański mistrz murarski, który nadzorował proces budowy, wprowadził szereg własnych rozwiązań do projektu. Wewnętrzne wyposażenie kościoła jest podporządkowane zasadzie neogotyku. Tuż po wejściu do świątyni wzrok odwiedzającego natychmiast przyciąga, znajdujący się w ołtarzu głównym monumentalny obraz przedstawiający Trójcę Świętą autorstwa Eduarda von Engertha (1818-1897). Stylowej jedności wystroju kościoła dopełniają: ołtarz stojący w lewej nawie, ambona oraz stacje drogi krzyżowej. Pierwotnie świątynia posiadała dwa ołtarze boczne. W obu były umieszczone obrazy autorstwa Wilhelma Hauschilda (1827-1887): Niepokalane Poczęcie na złotym tle (obraz zaginiony) oraz św. Józef z Dzieciątkiem (obraz znajduje się w konserwacji). W trakcie bitwy o Lubań w 1945 r kościół znalazł się na przysłowiowej linii ognia. Najcięższe walki toczono w jego bezpośredniej bliskości. Bryła świątyni bardzo boleśnie odczuła działanie artylerii. 27 lutego runęła szczytowa część mocno uszkodzonej wieży. Spadając, przebiła dach a następnie sklepienie. Zatrzymała się dopiero na organach. Pociski nadszarpnęły również elewację kościoła. Choć uszkodzenia były poważne, świątynia przetrwała walki i doczekała się odbudowy. Decyzja o odbudowie kościoła zapadła w sierpniu 1957 r. Trudnego i kosztownego zadania podjął się ksiądz prałat Jan Winiarski (kierował parafią Trójcy Świętej w latach 1957-1986). Majstrem został doświadczony budowlaniec Jan Szatanik. Odbudowa świątyni trwała do końca roku 1861. Świątynia posiada następujące wymiary: długość całej bryły – 57 m; szerokość korpusu – 28 m; wysokość korpusu – 16 m. Wieża pierwotnie liczyła 70 m. W następstwie powojennej przebudowy stała się niższa o ok. 6,7 m.